- 19 Aprel 2024
Bu gece İstanbul gibiyim dostum,
Ne sevdalar başlar sokaklarımda,
Ne sevdalar biter köşelerimde...
Parlak ışıklarında kaybolur,
Sabahları açılmayan umutlarımın
Grimsi gölgeleri...
Bu gece İstanbul gibiyim dostum...
Gökdelenlerin gölgesinde
Üşüyor minarelerim...
Bu gece İstanbul gibiyim dostum...
Birbirinden başka desteği olmayan
Kanadı kırık düşler gibidir gecekondularım...
Bir daha uçmayacak...
Ve hiçbir zaman konmayacak.
Dünyanın sabahlarına...
El sallayıp,
Karışık duyguların son baharına
Sevinçle,
Hüzünle,
Sevgiyle,
Nefretle
Yüz yüze,
İç içe...
Bu gece...
İstanbul gibiyim dostum.
Bir sabah
Fethedilmiş bir kadın gibi yüzüme gülümseyecek
Anılarım...
Bu şehir
Tükenmiş ümitlerle uyuyup,
Yorgun sevdalarla açacak sabahı...
Aşk ve ayrılık kokacak,
Tahtadan balkonlarında uzanan çiçekler,
Aşk ve ayrılık kokacak,
Yarım kalan hayallerin yelkenine esen rüzgarlar...
Martılar
Kanat sallayacak
Yaşanmış bir ömrün
Köpüğe çevrilen
Dalgalarına..
Elveda diyecek
Ömrümüzün son baharına...
... Yarına çok var hele dostum,
Biliyorum...
Sadece...
Bu gece İstanbul gibiyim...
Elçin Mirzəbəyli
